ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!!!

Αγαπητοί μας γονείς και παιδάκια,

Καλημέρα και καλό μήνα!

Σας επισυνάπτουμε επιστολή με το έθιμο της πρωταπριλιάς, προτεινόμενα παραμύθια με θέμα τα ψέματα, να ακούσετε το τραγούδι  και εάν υπάρχει εκτυπωτής, τα παιδιά με την καθοδήγησή σας να κάνουν το φύλλο εργασίας με τα γράμματα του «Απρίλη». Επιπλέον επειδή κάποιος μπορεί να μην έχει ένα από τα προαναφερόμενα βιβλία, σας παραθέτουμε την ιστορία του ψεύτη βοσκού να τη διαβάσετε και στη συνέχεια να την αφηγηθείτε στο παιδί σας. Ελπίζουμε να μη σας φέρνουμε σε δύσκολη θέση αλλά πιστεύουμε ότι κι εσείς επιθυμείτε να περνάτε δημιουργικά και ποιοτικά με τα παιδιά σας.

Οι Νηπιαγωγοί 9^ου Νηπιαγωγείου Πύργου

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Γιατί συνηθίζεται την πρώτη ημέρα του Απριλίου να λέμε ψέματα;;;

Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που «γεννήθηκε» το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες, λαό της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι οποίοι ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο «κώδικας δεοντολογίας» των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα.Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η «1η Απριλίου». Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας.Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χηρέψει γρήγορα.

-Αποκαλύπτουμε τα δικά μας ψέματα, πότε τα είπαμε και γιατί. Είναι όμορφο όμως να λέμε ψέματα; Γιατί; Τι συμβαίνει. Τα παιδιά μιλούν για τα συναισθήματα που τους προκαλεί το ψέμα.

- Θα ήθελαν ένα φίλο σαν τον Πινόκιο; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι αν τους λένε συνεχώς ψέματα;  Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως "Η ψευτιά κρυφή δε μένει πάντα ο ψεύτης την παθαίνει!" και πως "Κάθε ψέμα πληγώνει!"

-Συζητάμε λαϊκές εκφράσεις  και παροιμίες για την αλήθεια και για το ψέμα, όπως:

·                     Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια

·                     Η αλήθεια και το λάδι βγαίνουν πάντα από πάνω.

·                     Όποιος πηδάει μόνος του, κανένας δεν τον φτάνει.

·                     Μες στα πολλά παινέματα, τα πιο πολλά είναι ψέματα.

·                     Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

·                     Η ψευτιά και η κλεψιά είναι θεία κι ανιψιά.

·                     Όποιος μαγειρεύει ψέματα, στο πιάτο του τα βρίσκει.

·                     Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.

-Σε φύλλο χαρτιού ζωγραφίζουν «Ποιο ψέμα θα θέλατε, αν υπήρχε το μαγικό ραβδί μιας μάγισσας, να το μεταμόρφωνε σε αλήθεια;»

- Χαρακτηριστικά βιβλία της ψεύτικης αυτής μέρας είναι "Ο Πινόκιο",  " Ο ψεύτης Βοσκός" , το "Ψέμα πρωταπριλιάτικο" της Σοφίας Γαβριηλίδου, «τα ψέματα του Απρίλη» της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου.

 - Σιγοτραγουδούν τόσα ψέμματα στο τραγούδι "Βατσιτσέλο, βατσιτσό" ακούγοντας από το διαδίκτυο κάνοντας «κλικ» στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=szO-JryV18o

«Ο ψεύτης βοσκός»

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας μικρός βοσκός. Κάθε μέρα, έπαιρνε το κοπάδι με τα πρόβατά του και ανέβαινε στο λόφο έξω από το χωριό για τα βοσκήσει στα πράσινα λιβάδια. Στον ίδιο λόφο πήγαιναν κι άλλοι βοσκοί από το χωριό με τα πρόβατά τους, που ήταν πιο μεγάλοι και έμπειροι από το μικρό βοσκό.

«Πρέπει να προσέχεις τα πρόβατα σου», του έλεγαν οι μεγαλύτεροι βοσκοί. «Να κάθεσαι άγρυπνος και να τα φυλάς κάθε στιγμή, γιατί από το βουνό κατεβαίνουν λύκοι και τρώνε τα αφύλακτα κοπάδια». «Αν δεις κάποιο λύκο να πλησιάζει, θα τρέξεις και θα φωνάξεις με όλη τη δύναμη της φωνής σου: «Λύκος, λύκος!» και τότε εμείς, που είμαστε κοντά, θα έρθουμε να τον κυνηγήσουμε και να τον διώξουμε μακριά».

Ο μικρός βοσκός δεν έδινε σημασία στα λόγια των μεγαλύτερων. Καθόταν κάτω από ένα δέντρο και έπαιζε την φλογέρα του και όταν βαριόταν πήγαινε έψαχνε στα δέντρα και έκλεβε τα αυγά από τις φωλιές των πουλιών. Οι άλλοι βοσκοί τον μάλωναν όταν τον έβλεπαν και του έλεγαν πως δεν πρέπει να κλέβει τα αυγά των πουλιών, γιατί από αυτά τα αυγά γεννιούνται μικρά πουλάκια που ομορφαίνουν τη φύση με τα χρώματα και τα κελαηδίσματα τους. Ο μικρός βοσκός όμως δεν έβαζε μυαλό. Αντί να φυλάει το κοπάδι του, όπως τον είχαν συμβουλέψει οι μεγαλύτεροι βοσκοί που ήταν πιο γνωστικοί, κοιτούσε μόνο πώς να περάσει την ώρα του, μέχρι να δύσει ο ήλιος και να γυρίσει πάλι στο χωριό.

Μία μέρα, μην έχοντας τι να κάνει, σκέφτηκε να σκαρώσει μια φάρσα στους άλλους βοσκούς. Ανέβηκε σε ένα βράχο πάνω στο λόφο και άρχισε να φωνάζει προς την κατεύθυνση του χωριού «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια συγχωριανοί! Βοήθεια!». Οι άντρες του χωριού άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους και έτρεξαν στο λόφο να βοηθήσουν το νεαρό βοσκό, που μόλις τους είδε άρχισε να γελάει με το πάθημα τους. Οι άλλοι βοσκοί έφυγαν θυμωμένοι με το αστείο του και τον προειδοποίησαν ότι δεν είναι σωστό να τους τρομάζει λέγοντας ψέματα.

Ο νεαρός βοσκός δεν έδωσε σημασία και δύο μέρες μετά, άρχισε πάλι τα ίδια καμώματα. «Λύκος! Λύκος!» φώναζε. «Τρέξτε συγχωριανοί, βοήθεια!». Πάλι οι συγχωριανοί έτρεξαν πάνω στο λόφο να σώσουν τον μικρό βοσκό και το κοπάδι του από τους λύκους και πάλι έφυγαν θυμωμένοι με τον νεαρό βοσκό για το ψέμα του και την αγωνία που τους προκάλεσε. Ο νεαρός βοσκός επανέλαβε την φάρσα του και μία τρίτη φορά και πάλι οι άλλοι βοσκοί έτρεξαν στον λόφο να τον βοηθήσουν. Εκείνος κάθε φορά ξεκαρδιζόταν στο γέλιο και εκείνοι έφευγαν νευριασμένοι που τους τρόμαζε με τα ψέματα του.

Να όμως που μια μέρα, μια μεγάλη αγέλη πεινασμένων λύκων όρμησε στο κοπάδι του νεαρού βοσκού και άρχισε να τρώει τα πρόβατα του. Κατατρομαγμένος ο βοσκός πήδηξε πάνω στο βράχο και άρχισε να φωνάζει με όλη τη δύναμη της φωνής του: «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια! Τρέξτε! Οι λύκοι τρώνε τα πρόβατα μου! Βοηθήστε με συγχωριανοί! Σας λέω αλήθεια! Βοήθεια! Τρέξτε! Είναι αλήθεια!». Κανείς όμως δεν πήγε για τον βοηθήσει, αφού όλοι νόμιζαν ότι ήταν πάλι μία από τις φάρσες του και ότι ήθελε πάλι να τους κάνει να τρέξουν πάνω στο λόφο για να γελάσει μαζί τους.

Εκείνη τη φορά οι μόνοι που γέλασαν ήταν οι λύκοι, που ανενόχλητοι έφαγαν όλα τα πρόβατα του νεαρού βοσκού. Ο μικρός βοσκός γύρισε στο χωριό τρομαγμένος και ταπεινωμένος.